Στέλεχος ετών 36, μάνα, αναζητεί εργασία

Είσαι λοιπόν 36 ετών,σε μια Ελλάδα της κρίσης έχεις δύο, όχι μία δουλειές, αλλά είσαι απογοητευμένη και με τις δύο... και προσπαθείς να βρεις μία καινούρια. 
Αποτέλεσμα μηδενικό. 
Γιατί; Αναρωτιέσαι συνέχεια γιατί; Πας σε συνεντεύξεις που απλά δεν καταλήγουν πουθενά, βάζεις την επαγγελματική σου μάσκα, είσαι φιλική όσο πρέπει, απαντάς σε όλες τις ερωτήσεις, τα προσόντα σου είναι αδιαμφισβήτητα και όμως... έρχεται η απαντητική επιστολή - μαχαιριά κάθε φορά."Ευχαριστούμε για το χρόνο που μας διαθέσατε, αλλά δεν θα προχωρήσουμε μπλα μπλα..." 
Και ξανά γιατί; 
Η απάντηση είναι εκεί και δεν θες να την παραδεχθείς.  
Είσαι 36, μάνα...και αυτό στην Ελλάδα του 2015 είναι μειονέκτημα. Ο εργοδότης σκέφτεται: 
- Και αν θέλει να κάνει και δεύτερο παιδί; 
- Όχι φίλε μου, δεν θέλω...έκανα το χρέος μου στην ανθρωπότητα. Ακόμη και αν θέλω, δεν σε αφορά.
- Και αν αρρωστήσει το παιδί; 
- Αν αρρωστήσει, αρρώστησε. Τα δικά σου παιδιά δεν αρρωσταίνουν ποτέ; 
- Είναι ακριβή; Δεν μπορώ να της δώσω 400€ το μήνα για 10 ώρες; 
- Εσύ, πόσα παίρνεις φίλε μου; Μπορείς να ζήσεις με 400€ το μήνα; 
Αυτά και πολλά άλλα έχεις στο μυαλό σου αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι...