Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

4 χρόνια παντρεμένη - τι έμαθα

Χτες με τον Γιώργο κλείσαμε 4 χρόνια έγγαμου βίου. Να σας πω την αλήθεια το θυμηθήκαμε και οι δύο αργά το βράδυ...είμαστε και οι δύο εξαιρετικά ξεχασιάρηδες σε ότι αφορά ημερομηνίες, όποτε κανείς δεν στεναχωρήθηκε.
Το πρωί λοιπόν σκεφτόμουν τι έμαθα σε αυτά τα 4 χρόνια κοινού βίου. Έχουμε και λέμε:
- Στην περίπτωση μας δεν άλλαξε τίποτα. Συζούσαμε πριν και έτσι διαφορά στην συγκατοίκηση δεν υπάρχει.
- Αγαπιόμαστε πιο ειλικρινά, χωρίς τις ανησυχίες και τις αμφιβολίες του πρώτου καιρού.
- Σε δύσκολες περιόδους, τα καταφέραμε και βγήκαμε αλώβητοι.
-  Ο έρωτας δεν περνάει με το γάμο,  μερικές τονωτικές ενέσεις θέλει για να μην "κοιμάται" όχι τρελά πράγματα. Απλές κινήσεις - μια καλή κουβέντα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο.
- Με τον ερχομό του Κωνσταντίνου, όλα άλλαξαν. Κούραση, αυπνία, περιττά κιλά, κομμένα τα μπαρ μεσοβδόμαδα, αλλά και μια ανείπωτη ευτυχία από την πρώτη στιγμή που τον αντικρίσαμε και κάθε μέρα.
-  Ζωή χωρίς τους δυό άντρες μου δεν υπάρχει! Κάνουν το ταξίδι μου πιο εύκολο και πιο γλυκό.

Αφιερωμένο στο Γιώργο μου...









Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Η κρίση χτυπάει και τις πουτάνες;

Χτες το βράδυ κατεβαίνοντας τη Συγγρού παρατήρησα ότι μεταξύ Παντείου και Αγίου Σώστη είδα μόνο ΜΙΑ πεταλουδίτσα της νύχτας να κάνει πιάτσα....αυτόματα σκέφτηκα. "τι έγινε ρε παιδιά που είναι τα κορίτσια, έμειναν άνεργες και αυτές; ή δουλεύουν όλες εντατικά για να βγάλουν τα προς το ζην;" Όποια και από τις δύο υποθέσεις να ισχύει, το συμπέρασμα μου είναι πως μάλλον η κρίση χτυπάει και τις πουτάνες. Στην πρώτη περίπτωση, οι πελάτες δεν έχουν φράγκα για απολαύσεις όπως το σεξ - άτιμο ΔΝΤ, στη δεύτερη, πάλι άτιμο ΔΝΤ δουλεύουν υπερωρίες - σύγχρονες σκλάβες για να βγάλουν τα αναγκαία.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

"Να κάνεις καβάτζα"

καβάτζα: 1. απόθεμα που μπαίνει στην άκρη για να χρησιμοποιηθεί αργότερα
               2. μία εναλλακτική λύση
                                                                                                   Πηγή: Wiktionary

Χτες το βράδυ περιμένοντας έξω από την παλιά Βουλή στη Σταδίου μια καλή φίλη για να πάμε για ποτό μου έπιασε κουβέντα μία αστέγη, γύρω στα 50. Άφου μου είπε την ιστορία της ζωής της και με ρώτησε για τη δική μου ζωή, άντρας, παιδί, δουλειά, μου έδωσε μια "συμβουλή ζωής" όπως μου είπε: "Να κάνεις καβάτζα στη ζωή σου, όχι μόνο στο χρήμα. Σε όλα".
Από εκείνη τη στιγμή η κουβέντα αυτή τριβελίζει το μυαλό μου. Σε καιρούς δύσκολους, όπως οι σημερινοί, η καβάτζα είναι πολύτιμη. Αλλά πως να κάνεις καβάτζα σήμερα; Σήμερα που όλοι οι μισθοί κόβονται, όλα ακριβαίνουν και ο φόβος της ανεργίας πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας. Άλλωστε, αν χρεωκοπήσουμε τι νόημα θα έχει;
Και στην υπόλοιπη ζωή σου πως κάνεις καβάτζα; Στον έρωτα καβάτζα γίνεται; Και αν γίνεται, πως; Με ποιο τρόπο; Σήμερα, δεν θα σε αγαπώ - κάνω καβάτζα για αύριο... Θα κρατήσω μερικά φιλιά καβάτζα....Αυτό δεν είναι έρωτας. Δεν μπορείς να "κρατάς συναισθήματα".
Στη φιλία μπορείς να κάνεις καβάτζα; Φίλοι καβάτζα γίνεται; Δεν γίνεται.
Δεν ξέρω, ίσως επειδή εγώ δεν κατάφερα ούτε στο χρήμα με ευκολία να κρατήσω καβάτζες μάλλον και στην υπόλοιπη ζωή μου, μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο, έως απίθανο.