Είναι πολλές μέρες που σκέφτομαι αυτό το κείμενο αλλά δεν το αποφασίζω να το γράψω.
Η Κωνστάνς (Κωνσταντίνα) είναι η καλύτερη μου φίλη, την ξέρω κυριολεκτικά από μωρό, και τώρα αποφάσισε να φύγει στο Βερολίνο για μόνιμα εφόσον όλα πάνε καλά και βρει δουλειά εκεί. Είμαι σίγουρη ότι θα βρει κάτι, και όχι απλά "κάτι" αλλά μια δουλειά αντάξια των ικανοτήτων και δυνατοτήτων της.
Η Κωνστάνς, όπως σας είπα είναι η καλύτερη μου φίλη. Και αυτή η απόφαση της με βρίσκει 100% σύμφωνη όταν το σκέφτομαι με τη λογική. Με την καρδιά όμως...θα μου λείψει τρελά.
Με θλίβει που ζούμε σε μια χώρα που διώχνει κυριολεκτικά ανθρώπους σαν τη φίλη μου. Αριστούχος της Φιλοσοφικής Αθηνών, πανέξυπνη, ταλαντούχα με ότι καταπιάνεται, ανοιχτόμυαλη και πάντα δεκτική να μάθει καινούρια πράγματα. Εδώ όμως αυτά δεν λένε τίποτα. Εδώ λέει μόνο το μέσο και το βόλεμα. Ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να έχεις μπάρμπα στη Κορώνη για να βρεις δουλειά. Και με την κρίση πάει από το κακό στο χειρότερο, δυστυχώς βγάζουμε το χειρότερο εαυτό μας, αντί να γινόμαστε καλύτεροι.
Η Κωνστάνς θα φύγει την Κυριακή. Σε 2 μέρες και ακόμη δυσκολεύομαι πολύ μέσα μου να το αποδεχτώ. Ξέρω πως θα είναι όλα πολύ καλύτερα για εκείνη, μια ανθρώπινη πόλη, με φίλους που την περιμένουν εκεί, αλλά και καινούριους φίλους που θα αποκτήσει, και το πιο σημαντικό σίγουρα κάτι θα βρει από δουλειά.
Εμένα όμως θα μου λείψει πολύ, όχι γιατί εδώ την βλέπω κάθε μέρα, ούτε μιλάμε κάθε μέρα, αλλά γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχω μάθει να την αγαπάω και νοιώθω σιγουριά όταν είναι εδώ πως μπορώ ανά πάσα στιγμή να την πάρω τηλ. να της πω να έρθει και ξέρω πως θα έρθει. Γιατί καταλαβαίνει πότε είμαι καλά ακόμη και αν δεν της το πω, γιατί έχουμε τόσες κοινές αναμνήσεις, γιατί έχουμε κοινό κώδικα ηθικής και αντίληψης. Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους θα μου λείψει η Κωνστάνς.
Καλή αρχή λοιπόν Κωνστάνς...
Η Κωνστάνς (Κωνσταντίνα) είναι η καλύτερη μου φίλη, την ξέρω κυριολεκτικά από μωρό, και τώρα αποφάσισε να φύγει στο Βερολίνο για μόνιμα εφόσον όλα πάνε καλά και βρει δουλειά εκεί. Είμαι σίγουρη ότι θα βρει κάτι, και όχι απλά "κάτι" αλλά μια δουλειά αντάξια των ικανοτήτων και δυνατοτήτων της.
Η Κωνστάνς, όπως σας είπα είναι η καλύτερη μου φίλη. Και αυτή η απόφαση της με βρίσκει 100% σύμφωνη όταν το σκέφτομαι με τη λογική. Με την καρδιά όμως...θα μου λείψει τρελά.
Με θλίβει που ζούμε σε μια χώρα που διώχνει κυριολεκτικά ανθρώπους σαν τη φίλη μου. Αριστούχος της Φιλοσοφικής Αθηνών, πανέξυπνη, ταλαντούχα με ότι καταπιάνεται, ανοιχτόμυαλη και πάντα δεκτική να μάθει καινούρια πράγματα. Εδώ όμως αυτά δεν λένε τίποτα. Εδώ λέει μόνο το μέσο και το βόλεμα. Ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να έχεις μπάρμπα στη Κορώνη για να βρεις δουλειά. Και με την κρίση πάει από το κακό στο χειρότερο, δυστυχώς βγάζουμε το χειρότερο εαυτό μας, αντί να γινόμαστε καλύτεροι.
Η Κωνστάνς θα φύγει την Κυριακή. Σε 2 μέρες και ακόμη δυσκολεύομαι πολύ μέσα μου να το αποδεχτώ. Ξέρω πως θα είναι όλα πολύ καλύτερα για εκείνη, μια ανθρώπινη πόλη, με φίλους που την περιμένουν εκεί, αλλά και καινούριους φίλους που θα αποκτήσει, και το πιο σημαντικό σίγουρα κάτι θα βρει από δουλειά.
Εμένα όμως θα μου λείψει πολύ, όχι γιατί εδώ την βλέπω κάθε μέρα, ούτε μιλάμε κάθε μέρα, αλλά γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχω μάθει να την αγαπάω και νοιώθω σιγουριά όταν είναι εδώ πως μπορώ ανά πάσα στιγμή να την πάρω τηλ. να της πω να έρθει και ξέρω πως θα έρθει. Γιατί καταλαβαίνει πότε είμαι καλά ακόμη και αν δεν της το πω, γιατί έχουμε τόσες κοινές αναμνήσεις, γιατί έχουμε κοινό κώδικα ηθικής και αντίληψης. Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους θα μου λείψει η Κωνστάνς.
Καλή αρχή λοιπόν Κωνστάνς...
